Door: Mirjam Liefbroer

“Ik mag een column schrijven”, zei ik tegen mijn vriend. “De vraag is alleen waarover.” We hebben net de deur van mijn appartement in Zijdebalen dichtgetrokken. Klaar voor een wandeling langs de Vecht. 

Voor onze neus flitsen bezorgers van een niet nader te benoemen servicedienst voorbij. Hun ‘Hub’ in de historische Lubrofabriek is een komen en gaan van mensen. Misschien moet ik daar eens over schrijven. Over hoe ze me altijd op onoplettende momenten van mijn sokken lijken te rijden, of over hoe zo’n prachtig pand toch beter verdient. 

We lopen verder, de Zeedijk over. Langs buurtspeeltuin het Noordse Park, het leugenaarsbankje en de Roode Brug. Aan onze rechterkant kabbelt het water voort, links wisselen de interieurs zich af. Ik kijk naar binnen, net zoals ik altijd doe. In het ene huis lijkt de tijd stil te hebben gestaan, het andere staat vol moderne meubels. En bij weer andere is de inhoud van de woning überhaupt niet te zien. Met dank aan de kerstverlichting. Betere beveiliging kun je je haast niet voorstellen.

Ik mijmer verder. Sluipverkeer, overlast, betaald parkeren. Ja, misschien moet het dáár dan over gaan. Over alle zaken die mensen mateloos irriteren. “Zodat het toch wat emoties oproept”, voeg ik ter verduidelijking aan toe. Dat hoort tenslotte bij een column, toch?

De afwisseling geeft Noordwest kleur

We passeren kleurrijke woonboten, bloemenperkjes, een autogarage. Dan houden we bij een woning in de Hogelanden stil. Net zoals ik in coronatijd altijd deed om het weggeefbankje, vol boeken, potjes en Donald Ducks, te bekijken. Maar wat ik zoek, kan ik nu niet meer vinden. Het weggeefbankje is verdwenen.

De weg loopt door. Langs nieuwbouwwoningen, de Rietendakschool, en tenslotte weer richting huis. En plots weet ik waar ik over wil schrijven. Over alles wat ik mooi vind aan deze wijk. Over weggeefbankjes, knusse buurten, en over bloemenperkjes en speeltuinen die door de bewoners beheerd worden. Over verschillen, saamhorigheid, en omkijken naar elkaar.

Ach, er kan vast veel beter en anders. Maar dít niet. De afwisseling geeft Noordwest kleur. Je hoeft slechts één rondje te lopen om dat zelf ook te weten.

Mirjam studeerde communicatie in Utrecht en Bournemouth (UK) en schrijft, naast voor deze krant, in het dagelijks leven voor het AD. Ze verwondert zich graag over de kleine dingen in het leven en kijkt vanuit Zijdebalen met nieuwsgierige blik naar de buurt waarin ze woont.